دلم که در اتاقی بی در، بی پنجره، آرام گرفته بود. ناگهان تو را دید و از جا بلند شد، دستی به ظاهر خود کشید. اما چه فایده که تو برای لحظه ای بودی و رفتی. اما کجا، نمی دانم.

اینک دلم ماند و اتاقک و یاد تو..

بخوام از تو بگذرم

من با یادت چه کنم

تو رو از یاد ببرم

با خاطراتت چه کنم

حتی از یاد ببرم

تو و خاطراتتو

بگو من با این دل

خونه خرابم چه کنم

...........

این آهنگ رو دارم الان گوش می کنم، گفتم بد نیست قسمتیش رو اینجا بنویسم.

هوا همیشه آفتابی نیست..

دل همیشه خیالش آسوده نیست...

غم همیشه راهش دور نیست...

دیوار همیشه بلند نیست...

دوست داشتن اما همیشه برای من تنها دلیل زندگی ست..

درد یعنی..

کسی که دوسش داری

بشینه بغلت و

از کسی که دوسش داره

واست تعریف کنه..

همیشه نه! ولی گاهی

میان بودن و خواستن

فاصله می افتد...

وقت هایی هست

که کسی را

با تمام وجود می خواهی

اما نباید کنارش باشی...