دلم که در اتاقی بی در، بی پنجره، آرام گرفته بود. ناگهان تو را دید و از جا بلند شد، دستی به ظاهر خود کشید. اما چه فایده که تو برای لحظه ای بودی و رفتی. اما کجا، نمی دانم.

اینک دلم ماند و اتاقک و یاد تو..