مهم‌ترین مزیت قانون حجم مبنا، جلوگیری از حرکات پرشیب و یکباره در روند قیمت‌ها است، به عنوان مثال زمانی که یک سهم در روند نزولی قرار می‌گیرد، میزان عرضه بر تقاضا فزونی می‌یابد و معمولا این چیرگی عرضه بر تقاضا، آن قدر پررنگ می‌شود که حجم معاملات سهم به شدت کاهش یافته و اصطلاحا معاملات در آن نماد «قفل» می‌شود. (که فعالان بازار از این حالت به عنوان «صف فروش»یادمی‌کنند.)
در این حالت به دلیل کاهش شدید حجم معاملات، بر اساس قانون حجم مبنا درصد نوسان پایان روز نیز کاهش می‌یابد و لذا از سقوط برق آسای سهم جلوگیری می‌شود. (عکس همین حالت در بازار صعودی برقرار است.) اما مساله‌اینجا است که ‌همین ویژگی قانون حجم مبنا بزرگ‌ترین عیب آن نیز به شمار می‌آید، با شکل‌گیری صف‌های خرید و فروش در بازار، حجم زیادی از سرمایه سرمایه‌گذاران در این صف‌ها بلوکه می‌شود، حجمی که می‌تواند با گردش در سایر سهام بازار، بر رونق بورس بیفزاید، بنابراین شکل‌گیری صف‌های خرید و فروش، روانی معاملات (liquidity) در بازار را مورد تهدید قرار می‌دهد.
به عنوان مثال اگر سهامداری که سهمش در صف فروش فرو رفته، نیاز فوری به سرمایه‌اش پیدا کند، چاره‌ای ندارد، جز آنکه سهم خود را به صورت وکالتی و با قیمتی بسیار پایین تر از ارزش آن به شخص دیگری واگذار کند.
همچنین فرسایشی شدن این صف‌ها (به خصوص صف‌های فروش) می‌تواند اثرات نامطلوبی بر روان جمعی بازار داشته باشد. به عنوان نمونه می‌توان از شرکت‌های سیمانی در سال 84 نام برد.

منبع:http://bahrammohseni.blogfa.com/

معمولا پس از پیشنهاد هیئت مدیره و ارائه طرح توجیهی افزایش سرمایه و مشخص نمودن روش و محلی که مبلغ افزایش سرمایه قرار است در آنجا سرمایه گذاری شود، این افزایش به میزان مشخص، ( مثلا 100%) به تصویب مجمع می رسد.

پس از آن این افزایش سرمایه در اختیار هیئت مدیره قرار می گیرد و هیئت مدیره پس از طی مراحل قانونی و جلب رضایت سازمان بورس اقدام به ثبت این افزایش می نماید.

اصولا افزایش سرمایه به سه طریق امکان پذیر است که ابتدا آنها را نام برده و سپس در قسمت های بعدی توضیحات لازم را می آوریم:

1ـ افزایش سرمایه به روش جایزه

2ـ افزایش سرمایه از محل آورده نقدی

3ـ افزایش سرمایه به روش صرف سهام

1ـ افزایش سرمایه به روش جایزه :

همانطور که می دانیم، معمولا شرکت های مقداری از سود سالانه خود را در حساب اندوخته ذخیره می نمایند و در زمان مقتضی با انتقال موجودی این حساب به حساب سرمایه و انتشار اوراق سهام جدید، سرمایه اسمی شرکت را افزایش می دهند و سپس اوراق سهام جدید را به نسبت سهام قبلی بین سهامداران توزیع می نمایند. چون در این حالت سهامداران پولی بابت اوراق جدید پرداخت نمی نمایند، اصطلاحا به آن افزایش سرمایه به روش جایزه می گویند.

2ـ افزایش سرمایه از محل آورده نقدی :

زمانی که شرکت اندوخته ای در جهت افزایش سرمایه در اختیار ندارد و جهت افزایش نقدینگی قصد افزایش سرمایه را داشته باشد، می تواند از این روش برای افزایش سرمایه استفاده کند. ( توضیه اینکه گاهی شرکت ها مقداری از مبلغ افزایش سرمایه را بصورت اندوخته دارند، ولی این مقدار برای افزایش سرمایه مورد نظر کافی نیست. در این حالت شرکت می تواند، از روش اول و دم همزمان مبلغ افزایش سرمایه را تامین کند)

در این حالت شرکت به هر سهامدار به نسبت تعداد سهام قبلی امتیازی جهت خرید سهام جدید می دهد که اصطلاحا به آن حق تقدم می گویند.

3ـ افزایش سرمایه به روش صرف سهام :

در این روش شرکت سهام خود را به مبلغی بیش از قیمت اسمی و از طریق پذیره نویسی بفروش رسانده و تفاوت حاصل از قیت فروش و قیمت اسمی سهام را بحساب اندوخته منتقل و یا در ازاأ آن سهام جدید، به سهامداران قبلی می دهد.

یکی از دلایلی که اخیرا این روش نسبت به روش افزایش از طریق آورده بیشتر مورد توجه شرکت ها قرار گرفته ، این است که در این روش شرکت مبلغ مورد نظر برای افزایش سرمایه را در مدت کمتری از طریق پذیره نویسی تامین می کند. بر خلاف روش آورده که معمولا تامین مبلغ افزایش سرمایه تا آخرین روزهای پایان مهلت استفاده از حق تقدم و همچنین به فروش رساندن حق تقدم های استفاده نشده ، به طول می انجامد. در ایران گاهی شرکت ها مبلغ مورد نیاز برای افزایش سرمایه را از طریق فروش تعدادی برگه سهام به نرخی بالاتر از قیمت اسمی تامین نموده و مابقی سهام را بین سهامداران قبلی توزیع نموده اند.

منبع: http://bahrammohseni.blogfa.com/