گاهی وقتها خیلی دور میشیم از اینکه ما هم یه روزی رفتنی هستیم. اما بعضی آدمها، بعضی اتفاقات، و بعضی حرف ها یه تلنگر میزنن که "فقط همین چند روزه"!

یه دوستی که به تازگی باهاش آشنا شدم، دچار تومور مغزی شده. اونم یه جوونه مثل من و مثل خیلی های دیگه... و ناگهان می بینیم که دنیا چقدر زود از ما خسته میشه. چقدر زود...

وقتی دیروز در کنارش بودم، احساس می کردم چقدر توانایی ش برای هضم این مشکل زیاده، و چقدر خوب میتونه به روی خودش نیاره. او الان میدونه که مرگ چقدر بهش نزدیکه. اما ما چی؟ شاید مرگ من کمتر از یک ساعت آینده باشه. اما کدوم کار من واسه جبران گذشته هاست؟ کدوم کارم با فکر به مرگ، انجام میشه؟..

برای آمرزش گناهان او و حتی گناهان خودمون که هر لحظه ممکنه ازین دنیا بریم، بیایید باهم بخونیم:  استغفرالله ربی و اتوب علیه.. استغفرالله ربی و..